Μιας και αποφάσισα ύστερα από 4 χρόνια εγγραφής στο blogger να αξιοποιήσω τον λογαριασμό μου, θα αρχίσω με μία κλασική αξιόλογη ιστορία, ώστε να καλύψω το χαμένο κενό. Μία ιστορία που πολλοί έχουν ακουστά, όμως λίγοι έχουν διαβάσει στην αυθεντική μορφή της. Ο λόγος για τον Μονάρχη της Μεδιόκα - Monarch of Medioka του Floyd Gottfredson. Η ιστορία αυτή αφηγείται το χρονικό ενός Μονάρχη ο οποίος δεν μπορεί να διοικήσει και η χώρα του οδεύει κατά διαόλου. Ο Μίκυ όντας όμοιος εμφανισιακά με τον μονάρχη, καλείται να αναλάβει την εξουσία της χώρας, προκειμένου να την γλιτώσει από την επικείμενη οικονομική καταστροφή. Και όπως κάθε καλή ιστορία του είδους η οποία σέβεται τον εαυτό της, έτσι και σε αυτήν δεν θα μπορούσαν να λείπουν ίντριγκες, συνωμοσίες, πισώπλατα χτυπήματα και τα συναφή.
Ο Μονάρχης Μιχαήλ και ο Μίκυ ανταλλάζουν ρόλους
Το ιστορικό όμως αυτής της ιστορίας παρουσιάζει εξ' ίσου μεγάλο ενδιαφέρον με την ίδια την ιστορία, αν όχι μεγαλύτερο. Όπως πολλές άλλες δημιουργίες του Gottfredson, έτσι και ο Μονάρχης της Μεδιόκα δημοσιεύτηκε με μορφή strips σε εφημερίδες, ενώ στη συνέχεια δημοσιευόταν και σε εφημερίδες άλλων χωρών. Τον Δεκέβριο λοιπόν του 1937, η Γιουγκοσλαβική εφημερίδα Politika λογόκρινε το strip στο σημείο που έκανε λόγο για επανάσταση κατά του Μονάρχη, και σταμάτησε την περαιτέρω δημοσίευση της ιστορίας. Εκείνη την περίοδο το πολιτικό καθεστώς το οποίο επικρατούσε στη χώρα, δεν επέτρεπε αντιρρήσεις.
Συγκεκριμένα, η ιστορία λογοκρίθηκε στο σημείο που ο ξάδερφος του Μονάρχη Μιχαήλ, ήταν έτοιμος να κάνει πραξικόπημα εναντίον του, μιας και πλέον ζήλευε την ευημερία που είχε φέρει, και ήθελε να αναλάβει τα ηνία. Το θέμα όμως είναι πως εκείνη την περίοδο στην Γιουγκοσλαβία βασίλευε ο 14χρονος Πέτρος Β', με αντιβασιλέα τον δεύτερο ξάδερφο/θείο του, τον πρίγκηπα Παύλο, μιας και ο ίδιος ήταν ανήλικος. Η λογοκρισία λοιπόν συνέδεσε τα φανταστικά πρόσωπα με τους κυβερνώντες και χαρακτήρισε το στριπ ως εθνική απειλή που μπορεί να δώσει στον λαό ανάρμοστες και επικίνδυνες ιδέες για το έθνος.
Ο δημοσιογράφος Hubert Harrison, Αμερικάνος ανταποκριτής της New York Times στη Γιουγκοσλαβία, δημοσίευσε ένα άρθρο στην εφημερίδα που δούλευε, στο οποίο ανέφερε τη λογοκρισία και το strip το οποίο δεν παρουσιάστηκε στην Politika. Αυτός και μόνο ήταν αρκετός λόγος ώστε να στραφεί η κυβέρνηση εναντίον του, να κατηγορηθεί για μεροληπτική και ανακριβή πληροφόρηση προς τον διεθνή τύπο, και εν τέλει να απελαθεί από τη χώρα ύστερα από 12 χρόνια παραμονής, αφήνοντας έτσι πίσω του γυναίκα και παιδιά.
Επίμαχο καρέ από το strip που λογοκρίθηκε
Στο πλευρό του Harrison στάθηκαν πολλοί επώνυμοι της χώρας, καθώς επίσης φοιτητικές αντιπροσωπείες όλων των παρατάξεων και συνάδελφοι δημοσιογράφοι από το Βελιγράδι. Επειδή το θέμα είχε αρχίσει να παίρνει τεράστιες διαστάσεις, ο Harrison μην θέλοντας να κάνει οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί πως στρέφεται κατά του επίσημου καθεστώτος της χώρας, αρνήθηκε ευγενικά την πολιτική ασυλία που του προσφέρθηκε από την αντιπολίτευση και έφυγε οριστικά από τη Γιουγκοσλαβία. Παρ' όλ' αυτά, συνέχισε την ανταπόκριση από το εξωτερικό πλέον, αυτή τη φορά μαζί με άλλους ξένους δημοσιογράφους. Ύστερα από λίγο καιρό, η Γιουγκοσλαβική Αστυνομία διέκοψε οριστικά την ανταπόκριση, με το πρόσχημα πως είναι αντιεθνική και επικίνδυνη. Έτσι κλείνει οριστικά και το διπλωματικό επεισόδιο το οποίο προκάλεσε ο Μίκυ. Στο ιστορικό της ιστοσελίδας των Times μπορείτε να βρείτε και σχετικά άρθρα.
Η παραπάνω ιστορία, όπως και όλα τα strips, δεν είχε βολικό format για δημοσίευση σε κόμικ περιοδικό. 13 χρόνια από τη δημοσίευσή της, το 1950, ο Bill Wright την ξανασχεδίασε από την αρχή. Αυτή τη φορά η ιστορία μας παρουσιάζεται σε κανονικά καρέ περιοδικού, ο Μίκυ φοράει πλέον ρούχα αντί για το κόκκινο παντελονάκι του, και η ιστορία επικεντρώνεται μόνο στο βασικό μέρος. Αυτή είναι και η έκδοση που έχει κυκλοφορήσει κατά καιρούς και στη χώρα μας.
Διαφημιστικό που χρησιμοποιήθηκε στη χώρα μας σε Μίκυ Μάους και Μεγάλο Μίκυ της εποχής (1972)
Πού μπορώ να τη βρω: Κατ' αρχάς να κάνουμε σαφές πως στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει μόνο το remake του Bill Wright. Η κανονική ιστορία του Gottfredson δεν έχει δημοσιευθεί σε κανένα ελληνικό περιοδικό.
Η original εκδοχή του Gottfredson έχει να δημοσιευτεί στην Αμερική από το 1998. Η αλήθεια είναι πως είναι λιγουλάκι δυσεύρετη, όμως γενικά κυκλοφορεί στο νετ με λίγο ψάξιμο. Links δεν παραθέτω για ευνόητους λόγους.
Συγκεκριμένα, η ιστορία λογοκρίθηκε στο σημείο που ο ξάδερφος του Μονάρχη Μιχαήλ, ήταν έτοιμος να κάνει πραξικόπημα εναντίον του, μιας και πλέον ζήλευε την ευημερία που είχε φέρει, και ήθελε να αναλάβει τα ηνία. Το θέμα όμως είναι πως εκείνη την περίοδο στην Γιουγκοσλαβία βασίλευε ο 14χρονος Πέτρος Β', με αντιβασιλέα τον δεύτερο ξάδερφο/θείο του, τον πρίγκηπα Παύλο, μιας και ο ίδιος ήταν ανήλικος. Η λογοκρισία λοιπόν συνέδεσε τα φανταστικά πρόσωπα με τους κυβερνώντες και χαρακτήρισε το στριπ ως εθνική απειλή που μπορεί να δώσει στον λαό ανάρμοστες και επικίνδυνες ιδέες για το έθνος.
Ο δημοσιογράφος Hubert Harrison, Αμερικάνος ανταποκριτής της New York Times στη Γιουγκοσλαβία, δημοσίευσε ένα άρθρο στην εφημερίδα που δούλευε, στο οποίο ανέφερε τη λογοκρισία και το strip το οποίο δεν παρουσιάστηκε στην Politika. Αυτός και μόνο ήταν αρκετός λόγος ώστε να στραφεί η κυβέρνηση εναντίον του, να κατηγορηθεί για μεροληπτική και ανακριβή πληροφόρηση προς τον διεθνή τύπο, και εν τέλει να απελαθεί από τη χώρα ύστερα από 12 χρόνια παραμονής, αφήνοντας έτσι πίσω του γυναίκα και παιδιά.
Στο πλευρό του Harrison στάθηκαν πολλοί επώνυμοι της χώρας, καθώς επίσης φοιτητικές αντιπροσωπείες όλων των παρατάξεων και συνάδελφοι δημοσιογράφοι από το Βελιγράδι. Επειδή το θέμα είχε αρχίσει να παίρνει τεράστιες διαστάσεις, ο Harrison μην θέλοντας να κάνει οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί πως στρέφεται κατά του επίσημου καθεστώτος της χώρας, αρνήθηκε ευγενικά την πολιτική ασυλία που του προσφέρθηκε από την αντιπολίτευση και έφυγε οριστικά από τη Γιουγκοσλαβία. Παρ' όλ' αυτά, συνέχισε την ανταπόκριση από το εξωτερικό πλέον, αυτή τη φορά μαζί με άλλους ξένους δημοσιογράφους. Ύστερα από λίγο καιρό, η Γιουγκοσλαβική Αστυνομία διέκοψε οριστικά την ανταπόκριση, με το πρόσχημα πως είναι αντιεθνική και επικίνδυνη. Έτσι κλείνει οριστικά και το διπλωματικό επεισόδιο το οποίο προκάλεσε ο Μίκυ. Στο ιστορικό της ιστοσελίδας των Times μπορείτε να βρείτε και σχετικά άρθρα.
Η παραπάνω ιστορία, όπως και όλα τα strips, δεν είχε βολικό format για δημοσίευση σε κόμικ περιοδικό. 13 χρόνια από τη δημοσίευσή της, το 1950, ο Bill Wright την ξανασχεδίασε από την αρχή. Αυτή τη φορά η ιστορία μας παρουσιάζεται σε κανονικά καρέ περιοδικού, ο Μίκυ φοράει πλέον ρούχα αντί για το κόκκινο παντελονάκι του, και η ιστορία επικεντρώνεται μόνο στο βασικό μέρος. Αυτή είναι και η έκδοση που έχει κυκλοφορήσει κατά καιρούς και στη χώρα μας.
Πού μπορώ να τη βρω: Κατ' αρχάς να κάνουμε σαφές πως στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει μόνο το remake του Bill Wright. Η κανονική ιστορία του Gottfredson δεν έχει δημοσιευθεί σε κανένα ελληνικό περιοδικό.
- Το 1972 κυκλοφόρησε σε 6 μέρη, στο Μεγάλο Μίκυ 56 έως Μεγάλο Μίκυ 61.
- Το 1981 κυκλοφόρησε ολόκληρη στο Σούπερ Μίκυ 4.
Η original εκδοχή του Gottfredson έχει να δημοσιευτεί στην Αμερική από το 1998. Η αλήθεια είναι πως είναι λιγουλάκι δυσεύρετη, όμως γενικά κυκλοφορεί στο νετ με λίγο ψάξιμο. Links δεν παραθέτω για ευνόητους λόγους.
