Υπογεγραμμένα Non-Disney Comics

Όπως είχα αναφέρει, ιδού ό,τι έχω από signed κόμικς εκτός Disney. Αφορά εκδόσεις από ξένους δημιουργούς. Από Έλληνες έχω λίγα πράματα επειδή δεν ασχολούμαι και τόσο με την ελληνική σκηνή, ίσως κάποια στιγμή αργότερα να κάνω και ένα τελευταίο τρίτο post αφιερωμένο σε αυτούς, αν και θα είναι σαφώς φτωχότερο.

Ξεκινάμε με τον Achdé, τον νεότερο σχεδιαστή του Λούκυ Λουκ που διαδέχθηκε τον Morris. Επηρεασμένος από τον Hergé (δημιουργό του Τεν Τεν), σε μία προσπάθεια φόρου τιμής στο ψευδώνυμό του, μιμήθηκε το τέχνασμά του. Όπως ο Georges Prosper Remi έγινε ο Hergé, έτσι και ο Hervé Darmenton έγινε γνωστός ως Achdé.

 Τα παραπάνω τεύχη είναι τα τεύχη #76,77,78 της Μαμούθ Κόμιξ. "Η ωραία Προβένς", "Οι Ντάλτον στην κρεμάλα" και "Ο άνθρωπος από την Ουάσιγκτον" αντίστοιχα. Ο Achde είχε έρθει στην Ελλάδα για τα 50 χρόνια Αστερίξ με προτροπή από το Γαλλικό Ινστιτούτο όπου και υπέγραψε στους θαυμαστές του. Αναλυτικότερη παρουσίαση μπορείτε να δείτε εδώ πέρα. Στον Άβερελ ο Achde ήθελε να γράψει "πεινάω" ή "τρώω" ή κάτι τέτοιο. Επειδή δεν ήταν σίγουρος πώς γράφεται, ο χρόνος ήταν περιορισμένος και δεν κατάλαβε καλά τι του έλεγε ο μεταφραστής, έγραψε το "TROO" που βλέπετε παραπάνω.


Στη συνέχεια ο Bruno Brindisi, σχεδιαστής ορισμένων Dylan Dog. Είχε έρθει στο Comicdom ως καλεσμένος από την Jemma Press. Ο τύπος έκανε ολόκληρη ζωγραφιά που του πήρε πάνω από 5 λεπτά. Τώρα φανταστείτε πως έκανε τέτοια σκίτσα σε όποιον πήγαινε να τον δει και όχι μόνο σε εμένα. Για σύγκριση έχω βγάλει και την τυπωμένη εικόνα του βιβλίου στην αριστερή σελίδα, που με μία πρώτη ματιά δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά. Κάλλιστα θα μπορούσε η εικόνα στα δεξιά να συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση.

 Καλεσμένος της Jemma πάλι σε άλλο Comicdom, ο Douglas Paszkiewicz με το "Arsenic Lullaby / Δηλητηριώδες Νανούρισμα". Πολύ ανοιχτόκαρδος και χαβαλετζής άνθρωπος που προσπαθεί να το παίξει τελείως κάφρος. Πιστεύω πως ευχαριστήθηκε την έκθεση περισσότερο από πολλά άλλα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν περάσει από το Comicdom, κι αυτό πέρασε και στο κοινό.

Παρακάτω βλέπουμε έναν τσίφτη και μπεσαλή, μπαγάσα και καραμπουζουκλή, έναν μάγκα ρεμπέτη διά χειρός David Prudhomme. Κλασικά σε ένα Comicdom που είχε έρθει, ο κόσμος σχημάτιζε μεγάλες ουρές για μία υπογραφή του. Πολύ έξω καρδιά άνθρωπος και θαυμαστής της Ελλάδας, μπορεί να το καταλάβει κανείς άλλωστε από το γεγονός ότι ένας Γάλλος έφτιαξε μία ιστορία ονόματι "Ρεμπέτικο".

 

  

Στο V For Vendetta, διακρίνει κανείς έναν V που έχει φτιάξει ο εικονογράφος του κόμικ, David Lloyd. Είχε έρθει μέσω του 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας. Λίγο πολύ το κόμικ είναι γνωστό, επομένως δεν θα αναφερθώ περαιτέρω. 

 
Ο Romano Molenaar, διάδοχος του προηγούμενου σχεδιαστή του Storm (Don Lawrence), υπογράφει στο ολλανδικό τεύχος του Storm. Αυτό έγινε μέσω του GreekComics.gr, όταν τα παιδιά ανέλαβαν να βγάλουν στα ελληνικά τη σειρά που είχε μείνει ημιτελής τη δεκαετία του '80.

 

Το Chaos Effect είναι η αγγλική έκδοση που περιλαμβάνει "Τις φάλαγγες της Μαύρης Τάξης" και "Την παρτίδα κυνηγιού" από τον Enki Bilal.Είχε έρθει πριν λίγες ημέρες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Δυστυχώς δεν ήταν προετοιμασμένος για signing και με το ζόρι του αποσπάσαμε μερικές υπογραφές στο τέλος της ομιλίας του. Πρέπει να έβαλε περίπου 20 υπογραφές στο πόδι όπως βρισκόταν πάνω στη σκηνή.

  

Ο Ιταλός Milo Manara σε ένα Comicdom που είχε έρθει μάζεψε πιστεύω μία από τις μεγαλύτερες σειρές που έχω δει ποτέ στην έκθεση, με αποτέλεσμα να μετακινηθεί ο Manara στο εστιατόριο του κτηρίου και η σειρά να μεταφερθεί εκεί πέρα. Είχα και μία υπογραφή του ακόμα στον κατάλογο του Comicdom, όμως δυστυχώς τον έχασα. Τυχερός όποιος τον βρήκε.

Τέλος, πάμε και σε μερικά υπερηρωικά. Σαφέστατα δεν είναι αυτός ο τομέας προτίμησής μου, όμως έχω κι εδώ μερικά πραγματάκια. Το πρώτο είναι μία αφίσα limited στα 250 αντίτυπα, υπογεγραμμένη από τον Doug Braithwaite που είχε έρθει στην Ελλάδα ως καλεσμένος του κομιξομάγαζου "Relax Your Soul" στα Εξάρχεια.

Το παρακάτω είναι το "Crisis on Infinite Earths", το πρώτο μεγάλο συγκεντρωτικό event που δημιουργήθηκε από την DC ώστε να σουλουπώσει το σύμπαν της. Έχω δύο εκδόσεις, η μία είναι το κόμικ και η άλλη είναι η ιστορία σε βιβλίο, από τον ίδιο τον συγγραφέα, τον Marv Wolfman. Από τον συγκεκριμένο έχω υπογεγραμμένο και το "Scrooge's Quest" το οποίο παρουσίασα στον τομέα με τα Disney κόμικς.

 

Αυτά κι από τα κόμικς εκτός Disney. Με κάθε νέα προσθήκη θα γίνεται και το ανάλογο update. Πλησιάζει και το Comicdom, μια χαρά. 

Read More

Υπογεγραμμένα Disney Comics

Under popular demand, παρακάτω θα παρουσιάσω ό,τι υπογεγραμμένα τεύχη έχω από Disney σχεδιαστές. Σύντομα θα ακολουθήσει και post από πράγματα που έχω από Non Disney δημιουργούς. 

Πρώτα απ' όλα θέλω να κάνω σαφές πως το παρακάτω post σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί στο να πουλήσω μούρη και να το παίξω ποζεράς (ναι, με πιστέψατε τώρα... :P). Υπάρχουν άτομα που έχουν πράγματα τα οποία ούτε καν έχω φανταστεί, από δημιουργούς που πλέον δεν βρίσκονται εν ζωή. Επίσης, αν δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι φίλοι, πολλά από αυτά δεν θα βρίσκονταν στη συλλογή μου. Κυρίως αναφέρομαι στον JohnyMZ που έχει στείλει κόμικς για υπογραφή σε ορισμένους (Ιταλούς κυρίως) δημιουργούς.

Αφού λοιπόν απέδωσα τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, πάμε να δούμε τι έχουμε μαζέψει με το πέρας των χρόνων. Μου φαίνεται πρώτα θα εξαντλήσω του Don Rosa. 

Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ [link]

Το 2004 για τον εορτασμό των 2.000 τευχών του Μίκυ Μάους, ο Τερζόπουλος διοργάνωσε μία σειρά εκδηλώσεων για να το γιορτάσει. Στο ΚΟΜΙΞ #197 που κυκλοφόρησε Παρασκευή, ανακοινώθηκε πως το ερχόμενο Σάββατο (δηλαδή ΜΟΛΙΣ μία ημέρα μετά), ο Don Rosa θα βρισκόταν στο βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης για να υπογράψει το νέο βιβλίο που θα παρουσιαζόταν για πρώτη φορά στο κοινό. Αναφέρομαι φυσικά στην συγκεντρωτική έκδοση του βίου και της πολιτείας που έδειξα παραπάνω. 

Παρ' όλο που θα περίμενε κανείς να μην έχει κόσμο λόγω της καθυστερημένης ανακοίνωσης, αντιθέτως το βιβλιοπωλείο ήταν ασφυκτικά αποπνικτικό από την έντονη πολυκοσμία. Τα μόλις 400 αντίτυπα που είχαν φέρει εξατμίστηκαν εν ριπή οφθαλμού, ενώ την ίδια τύχη είχαν και τα επιπλέον 200 που παρήγγειλαν επιτόπου. Φανταστείτε τον Rosa τώρα μέσα σε λίγη ώρα να πρέπει να υπογράψει όλα αυτά τα τεύχη, ενώ ο κόσμος να σπρώχνεται για να προλάβει την υπογραφή, και θα πάρετε μία πολύ μικρή εικόνα της κατάστασης που επικρατούσε. 

Λίγες ημέρες αργότερα, ήταν το επίσημο signing στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν οργανωμένα από την πλευρά των συντελεστών, ενώ εγώ αποφάσισα πως δεν θα την ξαναπατήσω, γι' αυτό και παρουσιάστηκα 2 ώρες νωρίτερα από την επίσημη έναρξη, με αποτέλεσμα να είμαι στους πρώτους ~10 από ένα σύνολο χιλιάδων θαυμαστών. Απλά φανταστείτε πως ο Rosa ξεκίνησε να υπογράφει στις 18:00 και τελείωσε τα μεσάνυχτα, 6 ώρες σερί. Επειδή όμως τραβάμε σε μάκρος με τις ιστορίες, μάλλον θα κάνω αναλυτικό post ανταπόκρισης της εκδήλωσης κάποια άλλη στιγμή. Προς το παρόν, δείτε τι άλλα απέκτησα εκείνη την ημέρα. 

Κόμιξ 100, 181 και ο κατάλογος της έκθεσης που μοιραζόταν δωρεάν στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Σε όσους έδιναν τον κατάλογο για signing, ο Rosa υπέγραφε δίπλα στην αφιέρωση που είχε κάνει για τα 15 χρόνια του περιοδικού, και πρόσθετε ένα μπαλονάκι από πάνω του, αφιερωμένο σε κάθε έναν που του το πήγαινε.

Από εκεί και πέρα, έχω ορισμένα ακόμα του Rosa. Επειδή ο Don έχει ξεκόψει πλέον με τους Έλληνες εκδότες (για λόγους που θα αναφέρω αναλυτικά άλλη φορά), του στέλνω προσωπικά ό,τι σκληρόδετες εκδόσεις βγαίνουν αφιερωμένες σε αυτόν. Μέχρι στιγμής του έχω στείλει την Βιβλιοθήκη Κόμιξ 1-5 και τους Επίγονους του Καρλ Μπαρκς. Προσφέρθηκε να μου στείλει χρήματα, όμως φυσικά αρνήθηκα. Αντιθέτως, όταν τον ρώτησα εάν γίνεται μαζί με τα βιβλία του να του στείλω και ορισμένα δικά μου για υπογραφή, δέχτηκε με χαρά. Και πατσίζουμε με αυτόν τον τρόπο. Από τότε, με κάθε δέμα που του στέλνω, βάζω μέσα και μερικά τεύχη, δικά μου αλλά και φίλων. Με αυτά και με εκείνα, έχω πλέον με σκιτσάκι:

Τα Χαμένα Επεισόδια, Οι Επίγονοι του Καρλ Μπαρκς, Ο Βίος και η Πολιτεία (αυτό το έστειλα παρ' όλο που το είχα υπογεγραμμένο, για να μου σκιτσάρει έναν Σκρουτζ) και την Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ #1. Το τελευταίο το δώρισα στη Λέσχη Φίλων Κόμικς στο Μοναστηράκι (Αγ. Ειρήνης 5). Όποιος θέλει να το θαυμάσει, μπορεί να περάσει από εκεί. Παρατηρήστε πως στο "ΑΓΑΠΗ" τράβηξε το Γ. Αυτό έγινε επειδή νόμιζε πως επρόκειτο για δύο διαφορετικές λέξεις και όταν το συνειδητοποίησε, θέλησε να το διορθώσει τραβώντας έτσι το πάνω μέρος του γράμματος. 


Για να κλείσουμε το κεφάλαιο Rosa, έχω ακόμα μία έκδοση υπογεγραμμένη. Πριν λίγο καιρό, μερικοί Γερμανοί fans αποφάσισαν να μαζέψουν και να εκδώσουν στα αγγλικά όλες τις ιστορίες που είχε φτιάξει ως fanzin ο Don Rosa πριν αρχίσει την ενασχόλησή του με την Disney. Αφού απευθύνθηκαν στο IndieGoGo, έβγαλαν δύο βιβλία με τις ιστορίες του, τα Pertwillaby Papers και Captain Kentucky. Όσοι έδωσαν τον οβολό τους για τη δημιουργία αυτών των βιβλίων, έλαβαν υπογεγραμμένο το ένα από τα δύο βιβλία συν μία αφίσα.

Παρακάτω βλέπουμε δύο Disney εκδόσεις, μία αμερικάνικη και μία ελληνική. Η μία είναι το Scrooge's Quest και η άλλη είναι ο Μύθος: Η οργή των Θεών. Το πρώτο είναι υπογεγραμμένο από τον σεναριογράφο Marv Wolfman που είχε έρθει στην Ελλάδα στο Comicdom Con Athens 2009, ενώ το δεύτερο είναι σκιτσαρισμένο από τον σχεδιαστή της ιστορίας, Cesar Ferioli.

 

   

Επίσης θυμάστε τους Επίγονους του Μπαρκς που ανέφερα πριν λίγο; Ε, ύστερα από τον Rosa, εστάλη στον Ferioli ο οποίος άφησε κι αυτός την υπογραφή του. Άντε, μόνο 8 σχεδιαστές έμειναν ακόμη για να ολοκληρωθεί η συλλογή

Τώρα μερικοί όχι και τόσο γνωστοί, όμως σε καμία περίπτωση αδιάφοροι δημιουργοί. Τα Αλμανάκο #63 & #64 έχουν υπογραφή και σκίτσο του Ινδιάνα Γκούφυ από τον Roberto Vian, τα Κλασικά #219 από τον σεναριογράφο Carlo Panaro, και η Ληστεία του Αιώνα από την Silvia Ziche.

Για τέλος άφησα το βαρύ πυροβολικό. Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσον ακολουθεί τους κανόνες, όμως αφού είναι υπογεγραμμένο screw it, θα το δείξω όπως και να' χει. Και ας μην έχω πάρει τις υπογραφές ο ίδιος μιας και το έχω αγοράσει. Ο λόγος για το "Mickey Mouse in Color". 


Η έκδοση αυτή περιέχει μερικές από τις πιο κλασικές ιστορίες του Gottfredson, συμπεριλαμβάνοντας και την πιο διάσημη ίσως ιστορία του Μίκυ, την πρώτη εμφάνιση του Μαύρου Φαντάσματος. Το συνοδευτικό βινύλιο περιέχει μέρος της συνέντευξης Floyd Gottfredson - Carl Barks που δημιουργήθηκε αποκλειστικά γι' αυτήν την έκδοση, ενώ στις πρώτες σελίδες υπάρχει ιδιόχειρη υπογραφή των δύο αυτών δημιουργών, limited σε 3.000 αντίτυπα. Ο λόγος που είναι τόσο τεράστιο, είναι επειδή τα στριπς δημοσιεύονται στο original μέγεθος που είχαν δημοσιευτεί και την πρώτη φορά σε εφημερίδες. Επιπλέον επεξεργάστηκαν και χρωματίστηκαν εκ νέου, εξ' ου και ο τίτλος.

Η ράχη είναι υπερδεμένη ώστε να αντέξει για χρόνια διαβάσματος, ξαναδιαβάσματος, και αποθήκευσης στο ράφι σε όρθια θέση. Η Another Rainbow ευτυχώς δεν τσιγκουνεύτηκε στη βιβλιοδεσία, δένοντας τις σελίδες με επιπλέον κλωστή, φτιάχνοντας έτσι μία έκδοση τανκ όπως αναφέρεται και στην εισαγωγή. Γενικά είναι έκδοση υπερπολυτελείας, το μόνο που δείχνει τη φθορά του χρόνου είναι ένα κατά τόπους ελαφρό κιτρίνισμα στο έξω μέρος των σελίδων, και μιλάμε για έκδοση 20+ χρόνων. Το βιβλίο ζυγίζει περίπου 5 κιλά.

Όσον αφορά την τιμή, η Another Rainbow το κοστολογεί στα 250$. Μαζί με τα μεταφορικά, το 2009 που το αγόρασα, το μαλλί πήγε στα 300$, δηλαδή ~210€. Όσο περίπου κοστολογούνται δηλαδή τα πρώτα τεύχη ΚΟΜΙΞ από τους γνωστούς εμπόρους, για να μην πω και λιγότερο.

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, πάρτε μία ενδεικτική φωτογραφία σε σχέση με ένα τυπικό Μίκυ Μάους, για να καταλάβετε για τι μεγαθήριο μιλάμε. Βλέπετε κατά σειρά το βιβλίο, το βινύλιο και τέλος τη σελίδα με τις υπογραφές των Barks - Gottfredson.

Αυτά τα ολίγα όσον αφορά τις υπογραφές. Θέλω να ελπίζω πως με την πάροδο του χρόνου θα αυξηθούν σημαντικά. Μείνετε συντονισμένοι για αφιέρωμα στα Non Disney υπογεγραμμένα κόμικς.

Read More

Epic Mickey - Επική ανάλυση του παιχνιδιού

Πριν από κάνα 3μηνο, με το που απολύθηκα από τον στρατό, έβαλα τα πάντα στον πάγο και έπιασα μετά μανίας το παιχνίδι Epic Mickey.  Το βιντεοπαιχνίδι ουσιαστικά είναι μία εγκυκλοπαίδεια της ιστορίας της Disney. Δυστυχώς ο τίτλος είχε πολλά τεχνικά προβλήματα και εν τέλει δεν κατέληξε καλά (η Junction Point, η εταιρία που το έφτιαχνε έχει πλέον κλείσει), όμως οι δημιουργοί έδωσαν ρέστα στην έρευνά τους στην ιστορία της εταιρίας, χαρίζοντας έτσι μία μοναδική εμπειρία στους players. Το κακό είναι πως η εμπειρία αυτή περιορίστηκε μόνο για όσους έχουν αναλύσει εις βάθος στο ιστορικό της Disney και όχι στον μέσο αγοραστή της κονσόλας. Κατ' εμέ αυτός ήταν ένας κύριος λόγος που το Epic Mickey απέτυχε να εντυπωσιάσει.

Παρ' όλ' αυτά δεν θα αναλωθώ σε review, τεχνικό τομέα, γραφικά, μουσική κλπ. Για αυτές τις δουλειές υπάρχουν ουκ ολίγα gamins sites και περιοδικά που μπορούν να απαντήσουν πολύ καλύτερα. Θα ασχοληθώ αποκλειστικά και μόνο με τις αναφορές του παιχνιδιού προς την Disney, και μέσα από τα παρακάτω κείμενα θα προσπαθήσω να αναλύσω το πώς το παιχνίδι αξιοποιεί την ιστορία της ~90ετής πορείας της εταιρίας. Σε μία προσπάθεια προτροπής εκτίμησης αυτού του έπους από περισσότερους, θα παραθέσω τις διαπιστώσεις μου εδώ πέρα. Πλέον έχω τερματίσει το game, όμως επειδή έγραφα τα κείμενα όσο ήμουν ακόμα στην πορεία, θα τα παραθέσω αυτούσια μιας και αν τα αλλάξω, θα χάσουν το νόημά τους. Πάμε λοιπόν!

 Ημέρα Πρώτη - 10 Νοεμβρίου 2012

Το παιχνίδι μου αρέσει τρελά. Έχω παίξει κάνα 4ωρο αλλά δεν έχω προχωρήσει ουσιαστικά επειδή κάθομαι με τις ώρες και χαζεύω τις λεπτομέρειες. Πρέπει να κρατάω σημειώσεις για το τι εμφανίζεται αλλιώς θα χάσω τον μπούσουλα, το παιχνίδι σε βομβαρδίζει με πληροφορίες. Όταν με το καλό το τελειώσω θέλω να γράψω αναλυτικά τι χρησιμοποίησαν.

 
Το παιχνίδι ξεκινάει με τον Μίκυ να μπαίνει στον καθρέφτη του (όπως στο καρτούν του '36 "Thru the mirror", όπου ονειρεύεται πως έχει περάσει σε μία άλλη διάσταση) όμως αντί να δούμε το όνειρό του, βλέπουμε για τον μάγο από την Φαντασία Yen Sid, και τον Μίκυ να χαλάει τις μαγικές συνταγές του. Από τότε περνάνε πολλές δεκαετίας δόξας για τον Μίκυ, ο οποίος μέχρι τώρα έχει γίνει πασίγνωστος, όμως κάποτε έρχεται η στιγμή να βγει από τον καθρέφτη το παλιό του ξεχασμένο παρελθόν, χάρη στο οποίο έγινε διάσημος.

Ο σύμβουλός σου είναι ο Gremlin Gus, ένα concept που είχε χρησιμοποιηθεί για μία ταινία του '40 ονόματι "The Gremlins", η οποία όμως δεν βγήκε ποτέ. Παρ' όλ' αυτά, τα Gremlins είχαν παραμείνει στα αρχεία της εταιρίας και χρησιμοποιήθηκαν μερικές φορές σε κόμικς. Στην Ελλάδα έχουν δημοσιευτεί μερικά δισέλιδα στο ΚΟΜΙΞ 100.

Όταν πηγαίνεις από τον έναν κόσμο στον άλλον, παίζεις μία ασπρόμαυρη 2D platform πίστα εμπνευσμένη από τα κλασικά καρτούν του Μίκυ. Μέχρι στιγμής έχω συναντήσει τα "Mickey and the beanstalk" και "Steamboat Willie pt.1", επομένως πιστεύω πως θα ξανασυναντήσω το ατμόπλοιο Γουίλι αργότερα. 

Ο πρώτος κακός που συνάντησα ήταν ο τρελογιατρός από το "Mad Doctor" του 1933. Εκείνη την περίοδο ο Disney είχε αφήσει τα καθημερινά στριπ του Μίκυ Μάους που δημοσιεύονταν σε εφημερίδες, αποκλειστικά στον Floyd Gottfredson, και ο ίδιος αναλωνόταν σε αυτό που πραγματικά τον ενδιέφερε, τον κινηματογράφο. Προσωπικά είχε αναφέρει μάλιστα πως δεν τον νοιάζει η πορεία του Μίκυ στο χαρτί, και δεν είχε όρεξη να ασχοληθεί, όμως εφ' όσον ασχολούνταν άλλος, δεν είχε κανένα πρόβλημα. 

Παρ' όλ' αυτά, μερικές φορές ο Gottfredson και ο Disney συνεννοούνταν μεταξύ τους και αντάλλασσαν ιδέες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν, είτε στα στριπ, είτε στα καρτούν, είτε και στα δύο. Στην περίπτωση του τρελογιατρού πρέπει να έχουμε να κάνουμε με μία τέτοια περίπτωση, μιας και λίγους μήνες πριν τη δημιουργία του καρτούν, ο Gottfredson είχε δημοσιεύσει μία σειρά από στριπ ονόματι "Blaggard Castle" όπου τρεις τρελογιατροί (ο Εξ, ο Ντούμπλεξ και ο Τρίπλεξ) απαγάγουν τον Μίκυ και τον Οράτιο με σκοπό να τους χρησιμοποιήσουν ως πειραματόζωα και γιατί όχι, να τους θυσιάσουν στον βωμό της επιστήμης
 

 

Επίσης, αναφορικά, είχαμε Μαύρο Φάντασμα που απ' ό,τι έχω καταλάβει πρέπει να είναι ο εγκέφαλος της όλης υπόθεσης, ο Owsald που δεν έχω καταλάβει ακριβώς πώς κολλάει στην ιστορία, όμως πρέπει να είναι κάτι σαν ο άρχοντας της Wasteland, και κάπου ανάμεσα στα χαλάσματα της απορριπτέας Disneyland βρέθηκε ο Small Pete.

Όταν είδα τον τελευταίο λύθηκα στα γέλια, τον έντυσαν Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και τον ονόμασαν μικρό Πητ, επομένως φαντάζομαι πως αργότερα μπορεί να συναντήσουμε κάναν Big Bad Pete

Άρα μέχρι στιγμής έχουμε και λέμε. Έχουμε συναντήσει χρονολογικά
Μαύρο Πητ (1925)
Oswald (1927)
Τρελοδόκτορας (1933)
Μαύρο Φάντασμα (1939)
Yen Sid (& τις σκούπες του ) (1940)
Gremlins (1943)

 Και από καρτούν που χρησιμοποίησαν:

 


Steamboat Willie - 1928

 

 Mad Doctor - 1933
 

 Thru the mirror - 1936
 

 Mickey and the beanstalk - 1947

 

Trivia: Ο Μαύρος Πητ μπορεί πλέον να είναι γνωστός λόγω του Μίκυ, όμως δημιουργήθηκε πριν από αυτόν, το 1925 (ο Μίκυ δημιουργήθηκε το 1928). Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στο φιλμ "Alice solves the puzzle" από μία παλιά κωμική σειρά που έφτιαχνε η Disney τότε. Η Αλίκη σε αυτό το φιλμάκι δεν έχει κάποια σχέση με την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, όμως ίσως να τους ήρθε η έμπνευση από εκεί λόγω ονόματος.

Trivia 2: Yen Sid αν το διαβάσετε ανάποδα --> Disney

Ουφ, έπαθα υπερφόρτωση με τόσες πληροφορίες. Παίζει να μου ξέφυγε τίποτα, όμως ασχολούμαι κυρίως με τα σημαντικά. Θα συνεχίσω αύριο πάλι.

 Ημέρα Δεύτερη - 11 Νοεμβρίου 2012

Έπαιξα κάνα τρίωρο ακόμα και επισήμως εγκαινίασα log στο οποίο κρατάω αναφορές που βλέπω, επειδή είναι τόσες πολλές που θα τις ξεχάσω αν δεν τις σημειώνω κάπου Η αλήθεια είναι πώς πάω πολύ αργά, στο σημείο που είμαι θα μπορούσα να είχα φτάσει σε 2 συνολικά ώρες, όχι σε 6 όπως έχω κάνει τώρα. Αυτό συμβαίνει επειδή ελέγχω ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια, προκειμένου να βρω αναφορές από το παρελθόν της εταιρίας.
Μου φαίνεται πως ύστερα από κάθε φορά που το προχωράω και λίγο θα γράφω σεντόνια επειδή αν το αφήσω για το τέλος, και θα βγει τεραστίων διαστάσεων post, και θα έχω ξεχάσει πολλά πράγματα.

Το λοιπόν, στο 2ο αυτό session ξεκίνησα από το European Boat Ride, προφανώς ατραξιόν της Disneyland, εξ' ου και ο πύργος της Πίζας, του Άιφελ κλπ. Υποθέτω πως θα είχε χρησιμοποιηθεί σαν ιδέα κάποια φορά σε κάποιο θεματικό πάρκο της εταιρίας. Στη συνέχεια βρισκόμαστε στο χωριό των Gremlins που απ' ό,τι φαίνεται έχουν δημιουργήσει ένα νέο σύμπαν με πολλά Gremlins τα οποία απ' ό,τι δείχνει ήρθαν για να μείνουν. Καλό αυτό, η φύση τους προσφέρεται απίστευα για npcs στο παιχνίδι. 

Το πρώτο boss είναι το Clock Tower, πάλι από την Disneyland. Πάρα πολύ καλή ιδέα μιας και μέχρι στιγμής η πλοκή διαδραματιζόταν σε χαλάσματα της Disneyland, και με καλή εκτέλεση. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται σαν ιδέα, το είχαμε ξαναπαλέψει ως boss στο Castle of Illusion του Master System, ίσως στην πιο καλοφτιαγμένη πίστα του παιχνιδιού, με ένα από τα καλύτερα soundtracks της σειράς Illusion

Απλά αυτή τη στιγμή χρησιμοποιήθηκε ακριβώς το ίδιο Clock Tower όπως είναι και στην Disneyland. Μπορείτε να το δείτε εδώ

  

Στα + προσθέσατε και την cameo εμφάνιση του μαγικού χαλιού από τον Αλαντίν στο European Boat Ride, στα οποία πρέπει να ανέβεις για να φτάσεις στο επόμενο σημείο που θέλεις να πας

Πάντως όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά τον πρόλογο του παιχνιδιού, μόλις φύγεις από το European Ride βρίσκεσαι στο κεντρικό χωριό της Wasteland που συναντάς την μία έκπληξη μετά την άλλη. Επειδή όμως η ώρα είναι περασμένη και δεν έχω κουράγιο για άλλο γράψιμο, η συνέχεια αύριο.

 Ημέρα Τρίτη  - 12 Νοεμβρίου 2012

Συνεχίζοντας από το προηγούμενο post, μετά το τέλος της ευρωπαϊκής κρουαζιέρας μεταφέρεσαι στο κεντρικό χωριό της Wasteland, εκεί που ζουν όλοι οι ξεχασμένοι ήρωες. Συναντάμε αρκετούς Γκούφυ, Οράτιους και Κλαραμπέλ, κατάλοιπα από ξεχασμένα και μη χρησιμοποιημένα σχέδια και προσχέδια του παρελθόντος. Και για να μην ξεχνιόμαστε, συναντάμε και άλλον έναν Πητ, τον Big Bad Pete

Παραθέτω τι είπα παραπάνω:  

- Όταν είδα τον τελευταίο λύθηκα στα γέλια, τον έντυσαν Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και τον ονόμασαν μικρό Πητ, επομένως φαντάζομαι πως αργότερα μπορεί να συναντήσουμε κάναν Big Bad Pete
 
Ποιος είμαι ρε πστ μου, όχι δηλαδή πείτε μου, μέσα στο μυαλό του Spector βρίσκομαι;

Ένα στοιχείο που μου άρεσε απίστευτα πολύ ήταν η αντικατάσταση του διάσημου αγάλματος του Disney, από τον Μίκυ που κανονικά κράταγε με τον Oswald. Αυτό το μνημείο είναι στην κεντρική πλατεία της κεντρικής πόλης του παιχνιδιού ως έμβλημα, πολύ όμορφη προσθήκη και πολύ ωραία δοσμένη.

 

Στη συνέχεια, την παράσταση κλέβει ο Οράτιος με το γραφείο ντετέκτιβ τον οποίον πρέπει να επισκεφθείς για να συνεχίσεις την ιστορία. Από τις προσθήκες που ήθελα οπωσδήποτε να έχει. Και όχι μόνο την είχε αλλά παίζει και κύριο ρόλο, επομένως λοιπόν + ∞ respect κι από εδώ. 

Η ιδέα για το γραφείο Ντετέκτιβ των Μίκυ, Ντόναλντ και Γκούφυ ξεκίνησε από μία ιστορία του Floyd Gottfredson το 1936, ονόματι "Seven Ghosts". Εκεί βλέπουμε για πρώτη φορά την ιδέα των ντετέκτιβ, η οποία έναν χρόνο αργότερα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με το καρτούν "Lonesome Ghosts". Βέβαια στο παιχνίδι αντί για την γνωστή τριάδα έχουμε τον Οράτιο, ο οποίος αποφάσισε να αναλάβει τη δουλειά. 

Η αλήθεια είναι πως την πρώτη περίοδο του Μίκυ, ο χαρακτήρας που εμφανιζόταν πάντα μαζί του ως φίλος και βοηθός, τόσο στα καρτούν όσο και στα κόμικς, ήταν ο Οράτιος. Ο Γκούφυ τον αντικατέστησε σιγά σιγά, μέχρις ότου ο Οράτιος εξαλείφθηκε εντελώς και ξεχάστηκε. Πολύ προσεγμένη προσθήκη κατ' εμέ. 

 Lonesome Ghosts - 1937

Από καρτούν μετάβασης από τον έναν κόσμο στον άλλον συνάντησα δύο, το Thru The Mirror το οποίο το είχαμε δει σαν αναφορά αλλά μόνο στο αρχικό βίντεο και όχι ως playable κόσμο και το Mickey's Steamroller. 

 

Mickey's Steamroller -1934

 
Άλλο ένα στοιχείο που με συγκίνησε, ήταν πως όταν συναντάς τον Οράτιο και την Κλαραμπέλ, σου δείχουν φωτογραφίες τους από κλασικά καρτούν της δεκαετίας του '30, όμως ο Μίκυ δεν τους θυμάται δικαιολογόντας έτσι την ύπαρξή τους στη Wasteland. Δεν θυμάμαι τίτλους επειδή οι φωτογραφίες κύλαγαν πολύ γρήγορα, όμως τα καρτούν αυτά υπάρχουν όντως και εδραίωσαν σιγά σιγά με τον καιρό τον ποντικό.

+ Βρήκα μία από τις εκδοχές του αμαξιού του Μίκυ   

 
Έχω τελειώσει με όλα τα quests που μου έχουν δοθεί και τώρα φεύγω για το Mickeyjunk Mountain το οποίο και μόνο από το όνομα προδιαθέτει πως θα έχει πολύ πράμα για ιστορική ανασκαφή. Περισσότερα την επόμενη φορά, λογικά θα ακολουθήσει κατεβατό.

Πάντως ο κόσμος θα εκτιμούσε πάρα πολύ περισσότερο το παιχνίδι αν διαπίστωνε πόσο μεγάλη και προσεκτική δουλειά έχουν ρίξει. Με το να μην αναφέρουν τέτοιες πληροφορίες χάνουν εκτίμηση από το κοινό χωρίς λόγο. Τέτοια παιχνίδια είναι ζωντανές εγκυκλοπαίδειες, μακάρι το 2ο μέρος να είναι τίγκα στα extras. Τα χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλο παιχνίδι που έχω συναντήσει.

 

 Ημέρα Τέταρτη - 13 Νοεμβρίου 2012

Με άλλο ένα playthrough τελείωσα το Mickeyjunk Mountain. Μπορώ να πω πως στο συγκεκριμένο σημείο ο εγκέφαλός μου έπαθε κοκομπλόκο, ένα σημείο που μπορούσε να τελειώσει σε 5 λεπτά καθόμουν και το χάζευα για κάνα 40λεπτο προσπαθώντας να διαπιστώσω πού έχω συναντήσει τι. Αν κάτσω να γράψω αναλυτικά πού εμφανίζονταν οι παραπάνω εικόνες θα μας πάρει έως αύριο, επομένως θα αρκεστώ στο να παραθέσω απλά μερικές εικόνες που τράβηξα από το παιχνίδι.

Διαφημιστικά posters, εξώφυλλα κόμικς, εισιτήρια της Disneyland, παλιά βιντεοπαιχνίδια, κονκάρδες Μίκυ, μεταλλικές θήκες από φιγούρες Disney και ένα σωρό άλλα, αποτελούν ένα μικρό κομμάτι του Mickeyjunk Mountain. Όνομα και πράμα. Ο απόλυτος φόρος τιμής στα περασμένα μεγαλεία μέσα σε λίγες μόνο εικόνες.

Στην τελευταία διακρίνονται κασέτες από παιχνίδια του Μίκυ σε NES και SNES. Υποθέτω πως θα είχαν πρόβλημα με την Sega για τα δικαιώματα των παιχνιδιών της σειράς Illusion που είχαν βγει για Master System και Mega Drive, εκτός και αν εμφανιστούν αργότερα. Δεν ξέρω πόσα παιχνίδια είχαν βγει με τον Μίκυ για τις κονσόλες της Nintendo, όμως οι τίτλοι που πέτυχα ήταν το "Magical Quest" για SNES και "Mickey Mousecapade" για NES. 

Άλλο ένα ωραίο στιγμοιότυπο που τράβηξα, είναι όταν ζωγραφίζεις και εμφανίζεις τηλεοράσεις, όσοι είναι γύρω παρατάνε τα πάντα και πάνε και παρακολουθούν Steamboat Willie, την διάσημη εμφάνιση του ποντικού. Καλή φάση. 

Από καρτούν αυτήν τη φορά είχαμε μπόλικα και πάρα πολύ καλοφτιαγμένα σε σχέση με τα original cartoon shorts. Κατ' αρχάς συναντήσαμε τον Oswald κατά πρόσωπο (επιτέλους), όμως για να τον δούμε, οι κάρτες-φρουροί της Αλίκης της χώρας των θαυμάτων, μας έβαλαν να περάσουμε 3 δοκιμασίες, 3 καρτούν δηλαδή του Oswald. Αυτά ήταν τα Trolley Troubles, Great Guns όπου ο Oswald πηγαίνει στον στρατό και ένα από τα καλύτερά του κατ' εμέ, το Oh what a knight.

 

 

Trolley Troubles - 1927

Great Guns - 1927

 

Oh what a knight - 1928

Προσέξτε πως σε όλα φιγουράρουν την Universal μπροστά και σε λίγα ίσως να αναγράφεται το όνομα του Walt Disney κάτω κάτω. Αυτό συνέβαινε επειδή ο Disney τότε δεν είχε αρκετά χρήματα ώστε να αναλάβει την διανομή, και αυτό το αναλάμβανε η Universal. Στη συνέχεια ο Disney έχασε τα δικαιώματα του Oswald λόγω συμβολαίων ενώ παράλληλα η Universal υπέγραψε συμβόλαια με το προσωπικό του Disney με πάρα πολύ ευνοϊκούς όρους ώστε να τους κρατήσει για αυτήν και ο Disney να μείνει εκτός παιχνιδιού. Ευτυχώς για εμάς ο Disney δημιούργησε τον Μίκυ και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. 

Ορισμένες φορές, ο Disney χρησιμοποιούσε για τον Μίκυ ιδέες που είχε εφαρμόσει στον Oswald. Το τελευταίο κλιπάκι του Oswald "Oh what a knight" είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις, μιας και έδωσε την κεντρική ιδέα για ένα καρτούν του Μίκυ 5 χρόνια αργότερα, ονόματι "Ye olden days"

Ye olden days - 1933

Τέλος, είχαμε 2 ακόμα καρτούν μετάβασης από τον έναν κόσμο στον άλλον, τα Alpine Climbers και Plutopia. Απ' ό,τι φαίνεται, κατά κύριο λόγο όσο περισσότερο προχωράς το παιχνίδι, τόσο νεότερα καρτούν φαίνεται να συναντάς. Η πλουτοπία μένει πιστή στο καρτούν και δημιουργεί μία από τις πιο επιληπτικές πίστες στο παιχνίδι, λες και είχα πάρει LSD ήταν. Δεν ξέρω αν τελικά μου άρεσε ή όχι σαν πίστα, όμως αναμφίβολα ήταν καλοφτιαγμένη. 

 

Alpine Climbers - 1936

Plutopia - 1951

Τώρα είμαι στη φάση που πηγαίνω στην Tommorow City. Αν και δεν έχω ιδέα τι με περιμένει, κάτι πήρε το μάτι μου για πειρατές και για τον Ναυτίλο, επομένως πιστεύω πως θα συναντήσω Πήτερ Παν και 20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα. Αναμείνατε.

 Ημέρα Πέμπτη - 14 Νοεμβρίου 2012

Λοιπόν, πάει και η Tomorrow City και τι να πρωτοπώ. Έχω μείνει άναυδος με το μέγεθος της λεπτομέρειας που έχουν δώσει, σχεδόν κάθε εικόνα είναι φτιαγμένη ώστε να αναπαριστά κάτι ή να αποδίδει φόρο τιμής κάπου. Χωρίς υπερβολή, μπορεί να αναλύω ό,τι βρίσκω, όμως υπολογίζω πως με το ζόρι φτάνω το 1/3 των αναφορών του παιχνιδού. Υπάρχουν αμέτρητες αναφορές κρυμμένες παντού, αν ρίξετε μια ματιά σε ξένα forums έχουν αφιερώσει ειδικά threads για αυτόν τον σκοπό και φτάνουν πολλές δεκάδες σελίδες. Μιλάμε οι τύποι έριξαν απίστευτη δουλειά προκειμένου να φτιάξουν αυτό το αποτέλεσμα.
 
Συνεχίζοντας λοιπόν, η Tomorrow City αποδίδει φόρο τιμής στην Tommorowland της Disneyland, παρουσιάζοντάς την σε ένα εντελώς τρομαχτικό και δυστοπικό περιβάλλον. Ξεκινάμε με τα κυριότερα που εντόπισα, κατ' αρχάς τα μέσα μεταφοράς.

People Movers. Εφαρμόστηκε στην Disneyland για να μεταφέρει τους επισκέπτες από το ένα σημείο στο άλλο. Εκείνη την περίοδο (1967) κάτι τέτοιο ήταν εντελώς φουτουριστικό. Στο παιχνίδι τα People Movers κυκλοφορούν συνεχώς και σε χτυπάνε αν κάτσεις στον δρόμο τους. 

 
 
Skyway. Ακόμα πιο φουτουριστικό και ακόμα πιο παλιό (1956). Στην ουσία ήταν ένα τελεφερίκ που εξυπηρετούσε τον ίδιο σκοπό. Στα τέλη της δεκαετίας του '90 ένας εργάτης πέθανε από ατύχημα εκεί πέρα και το έκλεισαν. Ύστερα από μερικές ημέρες ξανάνοιξε αλλά δεν άντεξε και πολύ. Τώρα είναι κλειστό, όπως άλλωστε και πολλά από τα εκθέματα που παρουσιάζονται στο παιχνίδι. 

 



Space Mountain. Η ομοιότητα είναι καταπληκτική. 

 

Rocket to the moon / Moonliner Rocket, από τις αναφορές που μου άρεσαν πολύ. Όπως μπορείτε να φανταστείτε έμπαινες μέσα και σε "ταξίδευε" στο φεγγάρι. Κρατήστε υπ' όψιν πως στήθηκε ως έκθεμα αρκετά χρόνια πριν φτάσουμε στη σελήνη (1955) και διήρκεσε περίπου 2 δεκαετίες. 
 

Σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε πριν το παιχνίδι, είδα πως διακρίνεται το Astro Orbitor, όμως δεν θυμάμαι να το διέκρινα πουθενά. Ίσως πάλι να μου ξέφυγε.

 

Στο Space Mountain, παλεύουμε άλλο ένα boss, τον Petetronic, ο οποίος πάει ασορτί με το φουτουριστικό κλίμα και τον βλέπουμε να παρουσιάζεται στο σύμπαν του Tron. Μου κάνει εντύπωση πως απλά μου πέταγε ένα φρίσμπι. Περίμενα πως θα κάναμε μονομαχίες σε Speederbikes

Τέλος, στην αρχή του κόσμου συναντήσαμε τον Ναυτίλο, από το διήγημα του Ιούλιου Βερν "20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα". Όπως και στο διήγημα, έτσι και εδώ ο Ναυτίλος είναι μέσα σε μία σπηλιά περιμένοντας να τον χρησιμοποιήσουμε. Περίμενα περισσότερα από αυτήν την ιστορία αλλά ο υπόλοιπος κόσμος αναλώθηκε στον "μέλλον". Τι να κάνουμε, δεν πειράζει.

Το καρτούν μετάβασης από και προς την Tomorrow City δεν ήταν άλλο από το "Mickey's mechanical man". Νομίζω πως ήταν η καλύτερη επιλογή δεδομένης της θεματολογίας. 

 

Mickey's mechanical man - 1933

Γενικά το παιχνίδι έχει άπειρο πράμα μέσα, χρόνο να έχεις να ψάχνεις και να ανακαλύπτεις. Μόλις συνειδητοποίησα πως ο ανεμόμυλος που συνάντησα στην αρχή του παιχνιδιού δεν είναι άλλος από το βραβευμένο με όσκαρ "The old mill" το οποίο έχει εμπνεύσει και μερικές ιστορίες κόμικς. Με απογοητεύω που δεν το κατάλαβα νωρίτερα, μιλάμε για μία αναφορά που περίμενα να έχει αλλά δεν την πρόσεξα


Ο Walt Disney είχε δημιουργήσε μία σειρά από animated shorts ονόματι "Silly Symphonies". Αυτά διήρκεσαν 10 χρόνια (1929 - 1939) και μέσα σε αυτά περιλαμβάνονται αρκετά ιστορικά, όπως η πρώτη εμφάνιση του Ντόναλντ Ντακ. Λίγο πριν δημιουργήσει την Χιονάτη και τους 7 νάνους, την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους κινουμένων σχεδίων, ο Disney χρησιμοποίησε ως crash test τα Silly Symponies για να δοκιμάσει τις νέες τεχνικές που θα χρησιμοποιούσε στην Χιονάτη. 

Συγκεκριμένα, το Old Mill ήταν το πρώτο cartoon που χρησιμοποιούσε την νέα κάμερα πολλαπλών πλάνων (multiplane camera) που απέδιδε με πολύ ρεαλιστικό τρόπο εφέ όπως βροχή, κεραυνοί κλπ και έδινε μία αίσθησε 3D. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδίσει βραβείο όσκαρ και φυσικά έδωσε το πράσινο φως ώστε να χρησιμοποιηθεί και στην Χιονάτη.

 

The old mill - 1937

Αυτά και άλλα πολλά, όμως νομίζω πως για την ώρα φτάνουν, πάλι το ξενύχτισα γράφοντας. Μέχρι στιγμής έχω ξεμπερδέψει με δύο από τους κύριους κόσμους (Mikeyjunk Mountain και Tomorrow City) και την επόμενη φορά θα μπω στον τρίτο. Μόλις τον τελειώσω θα ακολουθήσει κλασικά post. Προς το παρόν πάντως θα κάνω ένα διαλειμματάκι επειδή τα εγκεφαλικά μου κύτταρα παραπονιούνται

 Ημέρα Έκτη - 16 Νοεμβρίου 2012

 

Δύο ημέρες αποχή από το παιχνίδι, νέο ρεκόρ


Επειδή είχα πάθει υπερφόρτωση, έκατσα στην Home Town και έκανα όσα quests είχαν μείνει. Παρατήρησα πως στις περισσότερες περιοχές δεν σε αφήνει να ξαναπάς, τα κύρια μέρη είναι η Mean Streat και η Os Town. Κρίμας.

Το καρτούν που παραμένει σταθερό είναι το "Thu the mirror" μιας και είναι το καρτούν μετάβασης στα δύο σταθερά αυτά μέρη. Τουλάχιστον επέλεξαν το πιο ταιριαστό. Την φάση με την υδρόγειο τη θυμάμαι ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από τις διαφημίσεις που έβλεπα από τις βιντεοκασέτες Disney που νοίκιαζα.  

 

Κατά τ' άλλα, παρατήρησα πως η Mean Streat είναι η σκοτεινή εκδοχή της Main Streat της Disneyland, μιλάμε όμως για καρμπόν, απίστευτη ομοιότητα!

Μπορείτε επίσης να παρατηρήσετε πως ο κινηματογράφος της πόλης δεν παίζει το Steamboat Willie αλλά το Steamboat Oswald  

Τέλος, στην αρχή νόμιζα πως η Os Town δεν είναι παρά παραλλαγή της Toon Town της ταινίας Rogger Rabbit όπου συναντιούνται ένα σωρό ήρωες καρτούν από πάρα πολλές εταιρίες.

 Αυτό που δεν ήξερα ήταν πως η Toon Town της ταινίας ενέπνευσε ένα πάρκο για την Disneyland με το ίδιο όνομα, το οποίο ήταν στην ουσία η πόλη του Μίκυ, και μπορούσες να επισκεφτείς τα σπίτια των χαρακτήρων, τα οποία ήταν χτισμένα με την καρτουνίστικη αρχιτεκτονική !! Η ToonTown έγινε στο παιχνίδι OsTown, δηλαδή η πόλη του Oswald. Κοιτάξτε πιστότητα, σε μερικές δεν καταλαβαίνεις αν βλέπεις το παιχνίδι ή την Disneyland. 

Παρ' όλο που βλέπω συνεχώς αυτούς τους κόσμους, μόλις τώρα συνειδητοποίησα τι παίζει, κι ας ήμουν προσηλωμένος στο παιχνίδι. Φανταστείτε τι έχω χάσει από τους προηγούμενους κόσμους. Κρίμα πάντως που δεν μπορώ να τους επισκεφτώ ξανά, ελπίζω να είναι ένα από τα στοιχεία που θα βελτιώσουν στο επόμενο παιχνίδι.

Τέλος πάντων, είμαι κομπλέ με quests και ετοιμάζομαι να πάω στον τρίτο μεγάλο κόσμο, την Venture Land. Το μόνο που ξέρω είναι πως θα πρέπει να βρω τον Pete Pan, επομένως είμαι προετοιμασμένος για τα καλύτερα Αναλυτικό post όταν τελειώσω τον κόσμο.

 Ημέρα Έβδομη - 22 Νοεμβρίου 2012

 Για να ξεκινήσουμε δυναμικά, πάρτε μία χαρακτηριστική εικόνα. Ως μεγάλος φαν της σειράς "Legend of Zelda", ο Warren Spector δεν παρέλειψε να βάλει και μία χαρακτηριστική σκηνή ως φόρο τιμής στο πρώτο Zelda που κυκλοφόρησε στο NES.

Συνεχίζοντας, τέλος και η Ventureland. Ο κόσμος αναλώθηκε κυρίως σε σκηνικά εμπνευσμένα από τους Πειρατές της Καραϊβικής (2002) αλλά κυρίως του Πήτερ Παν (1953). Δεν θα γράψω πολλά αυτή τη φορά επειδή δεν πέτυχα κάποια φοβερή αναφορά, θα βάλω κυρίως συγκριτικές εικόνες. Οι πρώτοι κάτοικοι που συναντάμε είναι το πλήρωμα του κάπταιν Χουκ. 

Το Skull Rock της ταινίας Πήτερ Παν μετονομασμένο σε Skull Island στο παιχνίδι. 

Ο Σμι, το δεξί χέρι του Κάπταιν Χουκ, ή όπως λέει και το γκρέμλιν, το μόνο χέρι του Κάπταιν Χουκ!

Η Tortooga, από τους πειρατές της Καραϊβικής. Το μέρος όπου ήταν φυλακισμένοι οι πειρατές.

Τέλος, ο Pete Pan και ο Animatronic Hook στον ρόλο των κανονικών ηρώων μας δίνουν ένα εξαιρετικό φινάλε του κόσμου. Αυτό που μου άρεσε ήταν που όταν πάλευαν έκαναν κινήσεις της ταινίας.

Δυστυχώς δεν μπορεί να φανεί πολύ καλά τώρα, παρ' όλ' αυτά, όσοι ενδιαφέρεστε δείτε την original μάχη στο βίντεο του Πήτερ Παν από το 1:34 και μετά, και στο βίντεο του παιχνιδιού από το 4:25 και μετά

  

Από την άλλη είχαμε μπόλικα καρτούν μετάβασης κόσμων. Με τη σειρά που τα συνάντησα λοιπόν έχουμε και λέμε:

 Jungle Rhythm - 1929

The Castaway - 1931 

The Whalers - 1938

Shanghaied - 1934

Αυτά εν ολίγοις. Ο Animatronic Hook πάντως ήταν πολύ τούμπανος, πολύ καλοφτιαγμένος ήρωας κυρίως όσον αφορά τον σχεδιασμό. Πολύ την ευχαριστήθηκα τη μάχη του.

 
Ο τελευταίος από τους βασικούς κόσμους δεν είναι άλλος από τον "Lonesome Ghosts", για τον οποίο έχω παραθέσει εικόνες παραπάνω. Χαίρομαι που έστησαν έναν ολόκληρο κόσμο γύρω από τα φαντάσματα και δεν έμειναν απλά στο γραφείο υποθέσεων του Οράτιου. Ελπίζω να δούμε κι άλλα κατάλοιπα του Μίκυ και της παρέας του (Ντόναλντ, Γκούφυ) ως ντετέκτιβ. 

 Ημέρα Όγδοη - 26 Νοεμβρίου 2012

Πάμε για ένα τελευταίο post, αυτό θα είναι βαρβάτο.

Ο τελευταίος βασικός κόσμος δεν ήταν άλλος από το Lonesome Manor. Είχα αναφέρει ήδη το καρτούν και το στριπ λόγω του γραφείου ντετέκτιβ του Οράτιου, όμως απ' ό,τι φαίνεται δημιούργησαν ολόκληρο κόσμο πάνω του, συν μία 2D πίστα μετάβασης, ωραία πράματα.

Ο κόσμος είναι εμπνευσμένος από το καρτούν Lonesome Ghosts όπως επίσης και από τη στοιχειωμένη βίλα της Disneyland. Τα 4 φαντάσματα του καρτούν δίνουν το παρόν για νέα quests, ενώ στη συνέχεια προχωράμε στο εσωτερικό της βίλας για να παλέψουμε τους εγκέφαλους της υπόθεσης, τον τρελοδόκτωρα και το φάντασμα.

 

Το εσωτερικό της βίλας είναι κυρίως εμπνευσμένο από την ατραξιόν της Disneyland. Η κάθε μικρή λεπτομέρεια είναι βασισμένη κάπου. Φαντάζομαι πως υπάρχουν πολλά ψιλολοίδια που δεν παρατήρησα, όμως ας ρίξουμε μια ματιά στα πιο βασικά "εκθέματα".

Pipe Organ. Το πιάνο αυτό σε βοηθάει αν το βοηθήσεις, ενώ αν του φερθείς άσχημα, καλεί αντιπάλους για να σε ξεπαστρέψουν. Αναφέρει πως η ψυχή του βρίσκεται στα πλήκτρα του, αναφορά στον κακό της ταινίας Beauty and the Beast: The Enchanted Christmas, ονόματι Forte. Στην φωτογραφία ο Forte δεν φαίνεται καλά, μπορείτε να δείτε τα βίντεο για να καταλάβετε καλύτερα την ομοιότητα.

 

 

Παρεμπιπτόντως, ένας από εχθρούς που σου στέλνει αν δεν τον βοηθήσεις, είναι τούτο 'δω
 

Φρικιαστικό θέαμα, δεν μπορείτε να πείτε Συνεχίζοντας, ένα ακόμα καλύτερο, η Madame Leota. Ακολουθεί εικόνα της από την Disneyland, από την ταινία που κυκλοφόρησε το 2003 και από το παιχνίδι. Η συγκεκριμένη μαντάμ είναι μία τύπισσα που μιλάει μέσα από μία κρυστάλινη σφαίρα. Και αν αυτό δεν σας φαίνεται ανατριχιαστικό, πού να τη δείτε στο φυσικό της περιβάλλον στην Disneyland. Μιλάμε για τρόμο, όχι αστεία. Δείτε οπωσδήποτε το παρακάτω βίντεο για να καταλάβετε τι μεγαλείο πρόσθεσαν στο Epic Mickey.

 

Πάμε τώρα να δούμε μερικά λιγότερο σημαντικά ευρήματα που θεωρώ άξια καταγραφής. Για αρχή οι προτομές της βίλας, για τις οποίες δυστυχώς δεν βρήκα εικόνες από το παιχνίδι και δεν σκέφτηκα να τραβήξω ο ίδιος. Στο παιχνίδι εμφανίζονται ως Marble busts αντί για Singing busts. 

  
 
Ένα από τα πολλά πορτραίτα του παινχιδιού που εμφανίζονται και στη βίλα της Disneyland, όπως επίσης και εικόνες 2 πολύ γνωστών μας. 
 

Ακόμα μία φωτογραφία. Προσέξτε την σκισμένη εικόνα στα δεξιά. Σας θυμίζει τίποτα; Όσοι έχετε δει την Πεντάμορφη και το τέρας (από τις καλύτερες ταινίες της Disney κατ' εμέ) θα παρατηρήσετε πως είναι το πορτραίτο του τέρατος όσο ήταν πρίγκιηπας, το οποίο στην ταινία το έσκισε επειδή δεν μπορούσε να το βλέπει. Μέχρι κι αυτό έβαλαν σε μία γωνίτσα του παιχνιδιού, είναι τρελοί οι τύποι !!!!

Μερικά Gargoyles, τα οποία με το που τα είδα, αναπόφευκτα μου θύμισαν τη σειρά κινουμένων σχεδίων της Disney που τα έσπαγε, την οποία όμως σπάνια έβλεπα επειδή έπαιζε ταυτόχρονα με το Dragonball, το οποίο δεν έχανα για κανέναν λόγο. Στη δεύτερη εικόνα έπιασα τον Μίκυ να χορεύει Gangnam Style

 
Μία uber φωτογραφία του Μαύρου Φαντάσματος επειδή πρέπει να μπει

Το τσεκούρι της Constance Hatchaway. Πώς είπατε, ποια είναι η τύπισσα; Η Κονστάνς είναι μία νεκρή νύφη που περιπλανιέται στην συγκεκριμένη ατραξιόν, η οποία σκότωσε τον άντρα της με ένα τσεκούρι. Μπορεί να μην εμφανίζεται η ίδια στο παιχνίδι, όμως ο Οράτιος σου ζητάει να βρεις το τσεκούρι της επειδή θα δώσει μεγάλη φήμη στο γραφείο υποθέσεών του. Για να το κάνουμε λιανά για όσους δεν κατάλαβαν. Σε ένα Disney παιχνίδι, ο Οράτιος σου ζητάει να βρεις το τσεκούρι μιας ψυχοπαθούς νύφης που περιπλανιέται τα βράδια σαν φάντασμα, με το οποίο σκότωσε τον άντρα της. Αν έχουν τον Θεό τους δηλαδή οι τύποι

 
Αυτά για τους κυρίως κόσμους. Από εκεί και πέρα, ας κάνουμε μία αναφορά στα υπόλοιπα καρτούν μετάβασης σε κόσμους που απομένουν. Με τη σειρά που τα συνάντησα έχουμε:

 Lonesome Ghosts - 1937. Το αναφέραμε και παραπάνω όμως ας μπει κι εδώ μιας και ολόκληρος ο κόσμος είναι βασισμένος πάνω του 

  Mad Doctor - 1933. Επιτέλους, έκανε κι αυτός την εμφάνισή του. Τόσον καιρό βλέπαμε τον δόκτορα χωρίς όμως να δούμε έναν 2D κόσμο.

 
Haunted House - 1929. Αναμενόμενο πιστεύω, σε έναν τέτοιο κόσμο απλά έπρεπε να μπει χωρίς πολλά πολλά.  

Ye olden days - 1933. Το συγκεκριμένο καρτούν το είχα αναφέρει και σε προηγούμενο post, ως καρτούν του Μίκυ που εμπνεύστηκε από καρτούν του Όσβαλντ, το οποίο ήταν βασικό της ιστορίας και περιλαμβάνεται και ως unlockable extra. Ο λόγος για το "Oh what a knight" που έχουμε ήδη δει.

Sleeping Beauty - 1959. Αυτό ομολογώ δεν περίμενα να το δω σε 2D καρτούν κόσμο. Όλοι οι προηγούμενοι 2D κόσμοι είχαν ως έμπνευση μικρά animation shorts, ενώ η Ωραία Κοιμωμένη είναι μία από τις σημαντικότερες ταινίες μεγάλου μήκους της εταιρίας. Θα παραθέσω και μερικές εικόνες από την ταινία για σύγκριση. Όταν έχεις συνηθίσει να βλέπεις μικρά shorts και κοντά στο τέλος του παιχνιδιού σου πετάγεται αυτό, καταλαβαίνεις πως το πράγματα σοβαρεύουν και πως το Μαύρο Φάντασμα τα έχει πάρει στο κρανίο. 

 Fantasia - 1940. Ό,τι καλύτερο μπορούσαν να βάλουν για τελικό 2D κόσμο τη στιγμή που η όλη υπόθεση ξεκίνησε από τον γνωστό μάγο και τον Μίκυ στο ρόλο του ατζαμή βοηθού.

   
Αυτά περί ανάλυσης ! Το παιχνίδι ήταν έπος, και προσωπικά το ευχαριστήθηκα στο έπακρο. Όπως είχε πει και ο Spector σε συνέντευξή του, όποιος βάζει να παίξει το παιχνίδι, παίζει ουσιαστικά ένα παιχνίδι μέσα στο παιχνίδι. Όσο προχωράει, προσπαθεί να καταλάβει από πού μπορεί να είναι το καθετί. Δυστυχώς δεν παρότριναν τον κόσμο μέσα από το game, έπρεπε ο καθένας να κάνει την έρευνά του. 


Πάντως προσωπικά κέρδισα πάρα πολλά μέσα από το Epic Mickey. Είδα πράγματα που δεν περίμενα να δω και γνώρισα πράγματα τα οποία δεν ήξερα μέχρι τώρα. Μέσα από τα posts που έκανα, έψαχνα και έβρισκα συνεχώς νέες λεπτομέρειες που μου διέφευγαν και πιστεύω είναι πολλές ακόμα που εξακολουθούν να μου διαφεύγουν. Αυτή η διαδικασία συνεχούς ψαξίματος / εύρεσης είναι το επικό στοιχείο στο Epic Mickey, το οποίο καταφέρνει να κάνει ό,τι δεν έχει κάνει κανένα άλλο παιχνίδι ποτέ στα χρονικά, τουλάχιστον στα πλαίσια της Disney. Το παιχνίδι δίχως υπερβολή είναι ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια. 


Θα έπρεπε να είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να προσφέρει αυτήν την εμπειρία σε όλους τους παίκτες και όχι μόνο σε όσους ήδη ασχολούνται. Ακόμα και στα unlockables extras υπάρχει πάααααρα πολύς χώρος, θα μπορούσαν να είχαν βάλει τα 5πλάσια και ακόμα να έμενε κενό. Βάλε συνεντεύξεις, βίντεο, κείμενα, βάλε μέσα στο παιχνίδι να εμφανίζονται εικόνες της original Disneyland, βάλε πράμα γενικά να υπάρχει. Βέβαια στο Wii υπάρχει ο φυσικός περιορισμός του DVD, πραγματικά ένα Blu Ray format θα είχε βοηθήσει άπειρα στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ελπίζω στο Epic Mickey 2 για PS3 να το εκμεταλευτούν όπως πρέπει. 


ΟΥΦ, ΤΕΛΟΣ, αυτά από εμένα. Ευχαριστώ όσους απόλαυσαν το ταξίδι μαζί μου . Είμαι στη φάση που έχει μπει ένα σκουπιδάκι στο μάτι μου (από τη συγκίνηση). Έβγαλα το καλό τέλος (ή τέλος πάντων ένα από τα καλά, δεν ξέρω πόσα έχει) και ήταν όλα τα λεφτά. Δεν μου πάει καρδιά να δω το άσχημο. 


Έφυγα να διαβάσω το κόμικ τώρα!

Read More